(ข้อคิดสอนใจ) ขนมคุกกี้ “กับการตัดสินคนแค่ภายนอก”

อ่า นเรื่องที่ได้รับการส่งต่อๆกันมาทางไลน์ แล้วประทับใจมาก ตอนแรกๆที่อ่ านไปก็คิดไปพลางว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้ ช่างแย่จัง และผู้ชายที่นั่งข้างๆ ก็กินขนม

อย่างไม่รู้สึกอะไร เป็นคนปกติหรือเปล่า ลองอ่า นดู แล้วจะรู้ว่าเราได้อะไรจากเรื่องเล่านี้จากไลน์ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก

มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดี จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่ วโมง ในการเปลี่ยนเครื่องบิน เพื่อไปจุดหมายปลายทางเธอตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม

และคุกกี้ 1 ห่อและเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่า นและกินฆ่ าเวลาไปพลางๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่งเมื่อนั่งลง ก็เตรียมหนังสือและคุกกี้เพื่ออ่า นและกินไปพลางๆ

เธอสังเกตเห็นว่า ข้างๆเธอมีชายหนุ่ม ซึ่งนั่งเหยียดกาย อย่างไม่สนใจใครว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้างๆเขา สักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่า นหนังสือ

ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุกกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสองแล้วกินมันทีละชิ้น เธอมองด้วยความโกรธ แต่ไม่ต้องการ

ทำเรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุกกี้ และเฝ้ามองนาฬิกา ในขณะที่ชายหนุ่ม

ซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ย างอาย กำลังกินมันให้หมดสิ้นไปเธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า “ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดี มีการศึกษาแล้วละก็

ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย”ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น

ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุกกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้ายเธอหยุดและอย ากรู้ว่า ชายหนุ่มจะทำอย่างไร ชายหนุ่มค่อยๆ

หยิบคุกกี้ชิ้นสุดท้าย แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้นส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น เธอรับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว และคิดในใจว่า

“เขาช่างเป็นคนไร้มารย าทสุดๆ ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ”เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมด แล้วตรงไปยังประตู

ขึ้นเครื่องไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามอง หัวขโมยผู้ไร้มารย าทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำ

ที่อย่างสบายแล้ว เธอก็หยิบหนังสือ ที่อ่า นค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้งในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ

เธอตกใจมาก ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่าคุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่ม ที่แบ่งให้เธอกิน เธอลุกขึ้นทันที

แล้ววิ่งออกจากเครื่องบิน ไปยังที่นั่งของชายหนุ่มแต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า มันสายไปเสียแล้ว

ที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่องเธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ เธอนั่นเองที่ไร้มารย าท

เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเราที่ค้นพบในภายหลังว่า “สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันไม่ใช่เรื่องจริง

มันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิต ที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่นและทำให้เราตัดสินผู้อื่น จากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง

ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย” นี่แหละที่ทำให้เรา ต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่น

หลายๆสิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดีแล้วคอยสงสัยตัวเองว่า “เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง?

เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่” เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าควรคิดบวกเสมอเมื่อเจอปัญหา

ขอขอบคุณ pinterest.com