1. ยิ่งเรารักตัวเองอย่างเเท้จริงมากเท่าไรเราก็จะยิ่งยอมให้คนอื่นหลอกน้อยลงเท่านั้น
2. คนบางคนผ่านเข้ามาเพื่อให้เรารักส่วนคนบางคนผ่านเข้ามาเพื่อสอนให้เรารู้จักที่จะรักตัวเอง
3. คู่ชีวิตไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่สมบูรณ์ทุกอย่างแต่เป็นคนที่เราอยู่ใกล้แล้วรู้สึกว่าทุกอย่างสมบูรณ์
4. บางครั้งความรักผ่านเข้ามาในฐานะพรบางครั้งความรักผ่านเข้ามาในฐานะครูผู้สอน
เมื่อความรักเป็นพรอย่าลืมขอบคุณแล้วเราจะมีความสุขยิ่งขึ้นเมื่อความรักเป็นครูผู้สอนอย่าลืมเรียนรู้แล้วเราจะมีความทุกข์น้อยลง
5. ข้อดีคือสิ่งที่ดึงดูดคนสองคนเข้าหากันแต่การเข้าใจและยอมรับในข้อเสียเท่านั้นที่จะทำให้คนสองคนไม่เดินหนีจากกันไป
6. แม้แต่หัวใจตัวเองเรายังบังคับให้หยุดเต้นไม่ได้แล้วจะไปบังคับหัวใจคนอื่นให้มาเต้นเพื่อเราได้อย่างไร
7. ความรักที่ดีต้องทำให้เรารู้สึกเติมเต็มเติบโตไม่ใช่ตกต่ำ
8. ความรักอาจไม่ใช่การนั่งมองตากันทั้งวันแต่คือการมองไปที่ขอบฟ้าแห่งความฝันซึ่งหลอมรวมเราเป็นหนึ่งเดียว
9. ย ามมีคู่หมั่นเรียนรู้ความรักย ามอกหักหมั่นเรียนรู้ความจริง
10. เวลาเลิกกับใครอัตราความเจ็บใจจะแปรผันตามอัตราความสุขที่เราไปฝากไว้ให้อีกฝ่ายควบคุม
11. เมื่อความรักจบขอให้นิ่งสงบแล้วพิจารณาตัวเองเสียก่อนอย่าเพิ่งรีบร้อน
คบใครเพราะแค่อย ากลืมคนเก่าเพราะนั่นคือการก้าวเข้าไปอยู่ในความสัมพันธ์ใหม่ด้วยคุณภาพของใจที่เท่าเดิม
12. ถ้าอย ากประสบความสำเร็จในความรักจงเลิกฝืนใจคนอื่นถ้าอย ากประสบความสำเร็จในชีวิตจงหัดฝืนใจตัวเอง
13. รู้จักความรักแต่ไม่รู้จักความไม่แน่นอนก็ต้องเจอกับความทุกข์อย่างแน่นอน
14. ความเข้าใจคือลมหายใจของความรัก
15. ความรักคงดีตรงที่มันสามารถย่อขนาดจักรวาลอันกว้างใหญ่ให้เหลือพื้นที่เท่าใจเพียงสองดวง
16. บางครั้งความรักอาจไม่ได้เข้ามาเพื่อคงอยู่แต่เข้ามาเพื่อให้เราได้เรียนรู้และเติบโต
17. คนที่เราเลือกจะรักและใช้ชีวิตอยู่ด้วยไม่ใช่คนที่เราหาข้อเสียไม่ได้แต่คือคนที่มีข้อเสียซึ่งเรารับได้
18. ในวันที่ใจเธอไร้รักไฉนโลกจึงหมดสิ้นซึ่งสีสันเธอจะเรียกร้องรักจากใครกันเมื่อในใจ
เธอนั้นยังไม่มีเมื่อไม่รู้จักการที่จะให้แล้วจะมาขอสิ่งใดในวันนี้รักที่ดีเริ่มจากรักที่เธอมีเต็มล้นปรี่จนพร้อมพลีเผื่อผู้คน
19. มีคู่ก็ดีเพราะมันเเปลว่าเรากำลังอยู่อย่างไม่เดียวดายไม่มีคู่ก็ดีเพราะมันเเปลว่าเรากำลังอยู่อย่างมีตัวเลือกมากมาย
20. ในย ามที่เรากำลังมอบความรักให้ใครสักคนเราไม่เคยรู้สึกสงสัยหรือสับสนว่าชีวิตนี้เกิดมาเพื่ออะไร
21. เพชรยังคงสวยงามเท่าเดิมแม้คนตาบอดคนหนึ่งจะคลำดูแล้วบอกว่ามันเป็นแค่
ก้อนหินเพลงของโมสาร์ทยังคงไพเราะเหมือนเดิมแม้คนหูตึงคนหนึ่งจะบอกว่า
เขาได้ยินแค่เสียงเครื่องสายสีกันผักยังคงเป็นอาหารที่มีประโยชน์ไม่เปลี่ยนแปลง
แม้คนไม่ชอบกินผักคนหนึ่งจะบอกว่าผมรังเกียจมันฉะนั้นโปรดจำไว้ให้ดีว่าคุณค่าของสิ่งสิ่งหนึ่ง
ไม่เคยหมดไปเพียงเพราะใครคนหนึ่งมองไม่เห็นคุณค่าของมันและคุณค่าของคุณ
ก็เช่นเดียวกันจงเลือกอยู่กับคนที่มองเห็นคุณเป็นเพชรอันเจิดจ้าไม่ใช่แค่หินธรรมดาก้อนหนึ่ง
