คนที่ไม่มีลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ จริงหรือ…?
ถาม : คือตัวดิฉันเองไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะลูกไม่มีบุญใช่ไหมเจ้าคะ
พระอาจารย์ : มีซิโยม คนที่ไม่มีลูกจะเป็นคนที่ไม่มีบุญได้อย่างไร อาตมาบอกไว้ตรงนี้เลยว่าโชคดีมากที่ไม่มีลูก
ถาม : ทำไมคนที่ไม่มีลูกคือคนมีบุญคะ
พระอาจารย์ : ก็เพราะว่าเลี้ยงลูกมันเป็น ทุ ก ข์ ยังไงล่ะ เดี๋ยวลูกก็ดื้อ เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ
ลูกจะไปทำอะไรให้เกิดความเสียหายขึ้นมาพ่อแม่ก็ต้องมาคอยรับผิดชอบ คอยรับผลที่ลูกได้ก่อ ค่อยจ่ายเงินจ่ายค่าเสียหาย
อีกทั้งภาระค่าใช้จ่ายในการดูแล ต้องหาเงินหาทองมาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา ลูกนี่ไม่ต้องหาเลยใช่ไหม
อยากจะได้เงินอะไรก็แบมืออย่างเดียวขออย่างเดียว พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงินมาได้สักบาทนี่ต้อง เหนื่อยยาก
ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหาเงินมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อยยาก เนี่ยเขาถึงเรียกว่าคนที่ไม่มีลูกหน่ะเรียกว่าเป็นคนมีบุญ
เวลาถึงบั้นปลายชีวิต คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้ฝึกพึ่งตนเองได้ จะรู้จักพึ่งตนเอง แล้ว
ก็โอกาสที่จะได้ลูกดีมันก็มีน้อยมากโอกาสได้ลูกไม่ดีมันจะมีมากกว่า
แต่คนที่มีลูกแล้วเลี้ยงลูกได้ดี คือคนที่มีบุญมากกว่าก็แค่นั้นเองคนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปแล้วเป็นลูกที่ดี
ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ แล้วตอนบั้นปลายชีวิตคนที่มีลูกเขาได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่ได้
พ่อแม่ไม่ต้องลำบากตอนบั้นปลายชีวิต นั่นจึงถือว่าเขามีบุญมากกว่า
เวลาปลูกต้นไม้ถ้าไม่ออกดอ กออกผลให้เราเก็บก็มีแต่คนจะโค่นทิ้ง
ไม่มีใครคิดจะบำรุงรักษาไว้ ตรงข้ามถ้าออกผลรสดี ทั้งหวานทั้งมัน
เจ้าของก็อยากใส่ปุ๋ยรดน้ำพรวนดิน ทะนุถนอมให้คงต้นอยู่นานๆ
ต้นไม้จะอายุยืนได้รับการบำรุงรักษาดีเพียงไร ขึ้นอยู่กับลูกของมัน
คนเราก็เช่นกัน ถ้าลูกทำดี คนทั้งหลายก็ชมมาถึงพ่อแม่ว่าเลี้ยงลูกดี
ความสุขกายสบายใจก็ติดตามมาเพราะลูก
