เคยสังเกตไหม เมื่อเราอยู่ใกล้ผู้มีอุปนิสัยอย่างไรนานๆเข้า เรามักจะมีอุปนิสัยเช่นนั้น..
เมื่อเราอยู่ใกล้คนมักโกรธนานเข้า เราก็จะเป็นคนโกรธง่ายโดยไม่รู้ตัวเมื่อเราอยู่ใกล้คนที่ชอบให้ทาน
นานเข้า เราก็จะชอบให้ทานไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อเราอยู่ใกล้คนที่รักษาศีลนานเข้า เราก็จะเริ่มรักษาศีลโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเราอยู่ใกล้ผู้หมดกิเลสนานเข้า กิเลสในตัวเราก็จะลดลงโดยไม่รู้ตัว…เพียรพยายามยามอยู่ใกล้ เพียรพยายามซึมซับ
สิ่งดีๆ จากผู้คนดีๆ รอบข้างเรายิ่งห่างไกลคนพาล ได้มากแค่ไหนยิ่งเข้าใกล้บัณฑิต มากเท่าไร
ยิ่งเป็นมงคลชีวิต แก่ตัวเรามากเท่านั้น..ผึ้งมันรู้ว่าแมลงวันนั้นไม่สะอาดพอ ไม่ชอบตอมของสวยๆงามๆ
แมลงก็รู้ว่าตัวเองชอบอะไร จึงไม่เคยไปกินน้ำหวานในดอ กไม้กับผึ้งศีลไม่เสมอกัน มันคบกันได้ไม่นานหรอก…แมลงวันไม่เคยชวนกันไปกินน้ำหวาน
มันชวนกันไปกินแต่ขี้ กินแต่ของเน่าเสียเช่นเดียวกัน คุณก็ไม่เคยเห็น… ผึ้งชวนกันไปตอมขี้ กินของเหม็นๆ เหมือนกัน
ถ้าศีลไม่เสมอกัน ก็อยู่ร่วมกันไม่ได้เพราะ ชอบอะไรคล้ายๆกัน จึงอยู่ด้วยกันได้ต้องพวกเดียวกัน คุยเรื่องเดียวกัน ถึงอยู่กันได้
คนแบบเดียวกันดึงดูดพวกเดียวกันชอบแว้น เขาก็ไปจับกลุ่มซิ่งรถชอบเข้าวัด ก็ชวนกันไปนุ่งขาวห่มขาว ปฎิบัติธรรม
เราสนิทชิดเชื้อกับคนแบบไหน นั่นแปลว่าเราเป็นคนแบบนั้นเราคุยเราคบกับคนแบบไหนแล้วสบายใจ ไม่อึดอัดใจ
ให้รู้ไว้เลยเรากำลังจะกลายเป็นพวกเดียวกับเขาพวกเดียวกันมันจะชวนกันทำในสิ่งที่มันชอบเหมือนกันคิดเหมือนกัน
ไม่มีใครตักเตือนกันได้ เพราะชอบเหมือนกันถ้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนแบบไหนให้ดูคนที่เขาคุยด้วยคบด้วยสนิทด้วยก็รู้
เพราะถ้าไม่ใช่พวกเดียวกันศีลไม่เสมอกัน… มันคบกันไม่ได้หรอก
