หลวงปู่ชา สุภัทโท ได้กล่าวคำสอนไว้ว่า…ยุ่งกับเรื่องของคนอื่นให้น้อย แต่ยุ่งเรื่องของตัวเองให้มาก
ธรรมดาเราชอบดูคนอื่น 90 % แต่ดูตัวเองแค่ 10 %คือ คอยดูแต่ความผิดของคนอื่น เพ่งโทษคนอื่น คิดแต่จะแก้ไขคนอื่น
กลับเสียใหม่นะ ดูคนอื่นเหลือไว้ 10 % ดูเพื่อศึกษาว่าเมื่อเขาทำอย่างนั้น คนอื่นจะรู้สึกอย่างไร
เพื่อเอามาสอนตัวเอง.. จึงเรียกว่าปฏิบัติธรรมอยู่
ธรรมชาติของจิตใจมันเข้าข้างตัวเอง จึงมีคำโบราณที่ว่า…เรามักเห็นความผิดของคนอื่นเท่าภูเขา ความผิดของตนเองเท่ารูเข็ม
เราจึงต้องระวังความรู้สึกนึกคิดที่มันเข้าข้างตัวเองให้มากๆเห็นความผิดของคนอื่น ให้หารด้วย 10
เห็นความผิดตัวเอง ให้คูณด้วย 10จึงจะใกล้เคียงกับความจริง และ ยุติธรรมเพราะเหตุนี้ เราต้องมองแง่ดีของคนอื่นมากๆ
และ พิจารณาตัวเอง ตำหนิติเตียนตัวเองมากๆแต่ถึงอย่างไรๆ เราก็ยังเข้าข้างตัวเองนั่นแหละพยายามอย่าสนใจการกระทำของคนอื่น
ดูตัวเอง สนใจแก้ไขตัวเองนั่นแหละมากๆเช่น เข้าครัวเห็นภรรยาทำอาหารไม่ถูกปากแล้วก็เกิดอารมณ์ร้อนใจ… ยังไม่ต้องบอกให้เขาแก้ไขอะไรหรอก
รีบแก้ไขระงับอารมณ์ร้อนใจของตัวเองเสียก่อนดูซิว่า… อาหารมันไม่อร่อย หรือ เรายึดติดกับรสชาติจนเคยตัวเห็นอะไร คิดอะไร รู้สึกอย่างไร ก็ใจเย็นๆไว้ก่อน
ความเห็น ความคิด ความรู้สึกก็ไม่แน่ . . .อาจจะถูกก็ได้ อาจจะผิดก็ได้
เราอาจจะเปลี่ยนความเห็นก็ได้อย่าสักแต่ว่า… สักแต่พูด… ใจเย็นๆไว้ก่อนยังไม่ต้องพูด
ดูใจเราก่อน สอนใจเราก่อน หัดปล่อยวางก่อนเมื่อจิตสงบแล้ว เมื่อจิตปกติแล้ว
จึงค่อยพูด จึงค่อยออกความเห็นจึงจะเป็นการพูดอย่างมีสติ พูดอย่างไม่เข้าข้าวตัวเอง
คนที่รับฟังเขาจะรับรู้ได้ว่า นี่คือคำพูดที่หวังดีเป็นคนำแนะนำที่มีความเมตตา และ น่าฟัง
ขณะมีอารมณ์อย่าเพิ่งพูด… ทำให้เสียความรู้สึกทั้งต่อผู้อื่น และ ต่อตัวเอง… แบบนี้ไม่เกิดประโยชน์อันใด
เพราะฉะนั้น อยู่ที่ไหน อยู่ที่วัด อยู่ที่บ้านก็สงบ… ไม่ต้องเฝ้าจับผิด ดูคนอื่นว่าเขาทำผิดๆ
พยายามแก้ไขพัฒนาตัวเรา… นั่นแหละเห็นอะไร ชอบ ไม่ชอบ ปล่อยไว้ก่อน
เรื่องของคนอื่น พยายามอย่าให้เข้ามาที่จิตใจเราถ้าไม่ระวัง ก็จะยุ่งกับเรื่องของคนอื่นไปเรื่อยๆ
หาเรื่องอยู่อย่างนั้น เอาเรื่องโน้นเรื่องนี้ มาเป็นเรื่องของเราหมดมีแต่ยินดี ยินร้ าย พอใจ ไม่พอใจ ทั้งวัน
อารมณ์มาก จิตไม่ปกติ ไม่สบาย ทั้งวันๆ ก็หมดแรงแม้เขาจะทำกับเราไม่ดี ว่าเราไม่ดี ก็เรื่องของเขา
อย่าเอามาเป็นอารมณ์… อย่าเอามาเป็นเรื่องของเราดูใจเรานั่นแหละ พัฒนาตัวเองนั่นแหละ
หัด-ฝึก ปล่อยวาง นั่นเอง ไม่มีอะไรหรอกไม่มีอะไรสำคัญกว่าการตามรักษาจิตของเรา
