เจ้าของร้านทอง… ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้งแต่ลูกจ้าง… (บางคน)ทั้งหมดที่มีในชีวิต
ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมดเจ้าของโชว์รูมรถ… ขับมอไซค์คันเก่าไปซื้ อ ส้มตำหน้าปากซอย
แต่ลูกจ้าง… (บางคน)จะทำทุกวิถีทางเพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ
เจ้าของกิจการ… ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงานเก็บร้าน นอนอีกที4-5ทุ่ม แต่ลูกจ้าง… (บางคน)ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็นบอก…“ลำบาก”
เจ้าของเขียงหมู ขายได้วันละหมื่น เก็บทุกบาทอย่างดีใส่ไว้ตู้เซฟ สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์
แต่ลูกจ้าง… (บางคน)มีเงินแสนก้อนเดียวในชีวิตเอามาวางเรียง
ถ่ายรูปโช ว์ลงโซ เ ชี่ยล ให้โลก (โ จ ร)รู้..ว่ากูมี
เฮียขายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้ า น กับกาแฟ 7-11แต่ลูกจ้าง… (บางคน)ของอาเฮีย ซื้ อ กาแฟแก้วละสองร้อย เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟ ส
แล้วมาบ่นกับเฮียว่า… ปลายเดือนไม่มีเงินซื้ อ ข้าวกิน ขอเบิกล่วงหน้า
เศรษฐีร้านขายส่ง สอนให้ลูกทุกคนทำงานหารายได้พิเศษเพื่อมีเงินเก็บ ไปซื้ อ ของฟุ่มเฟือยที่อย า กได้เองถัด
ไปข้างบ้ า น ส่งลูกเรียนกรุงเทพ ลูกบ่นอย า กได้โทรศัพท์ใหม่ รีบรูดบัตรซื้ อ ให้
เจ๊ร้านขายส่งปลาทะเล ในตลาดแห่งนึง ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
แต่ลูกจ้าง… (บางคน)ใส่เสื้อแบร น ด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
“อ่ านจบคุณอาจค้านว่า…”
ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ…?
คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม…?
ผมก็จะตอบกลับไปว่า… “รวยแล้ว” จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ถ้ายัง “จน” อยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ (ไม่ได้…!)
ผมจุก… เพราะมันจริงถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้…!!
เพราะสุดท้าย…ความอวด ติดหรู จมไม่ลง… มันจะตกเป็นภาระต่อในคนรุ่นหลัง
เหนื่อยหรือยังชีวิต…จอมปลอม? ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ า ยรูปอัพลงเฟ ส ว่า…ตัวเองหรู ว่าตัวเองมี
แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังกว่าจะได้มา ต้องเป็นหนี้แค่ไหน
ถ้า.คิดเป็นชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ถ้าคิดไม่เป็น…ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
ขอบคุณ c h a y e nd
