สุภาษิต – สามประโยคที่พ่อสอนสั่งตอนเด็ก ข้าพเจ้าเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก
เจออะไรดีๆ จะอยากเอามาเป็นของตัวเองให้ได้โดยไม่ใสใจว่าคนอื่นเขาคิดอย่างไร
นานเข้าเพื่อนๆ หายไปทีละคนสองคน ลดลงไปเรื่อยๆข้าพเจ้ากลัดกลุ้ม และ หงุดหงิดใจมาก
นอกจากเห็นแก่ตัวแล้ว…ข้าพเจ้ายังเป็นคนชอบวิพากษ์วิจารณ์คนลับหลัง
มีอยู่คืนหนึ่ง คุณพ่อทำบะหมี่สองชามชามหนึ่งมีไข่ไก่ฟองหนึ่งบนบะหมี่
อีกชามดูไม่มีอะไร มีแต่บะหมี่คุณพ่อถามข้าพเจ้าว่าจะทานชามไหน
ตอนนั้นไข่ไก่เป็นของหายากมากต้องตรุษจีน หรือ วันเกิด ถึงมีโอกาสได้ทาน
ซึ่ง แน่นอน… ข้าพเจ้าก็เลือกทานชามที่มีไข่ตอนที่ทานอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น
เห็นคุณพ่อทานถึงก้นชามแล้วในก้นชามถึงกับมีไข่สองฟอง
ข้าพเจ้ารู้สึกเสียใจ… ที่ตนใจร้อนไม่ได้คิดให้ดีคุณพ่อเห็นท่าก็ยิ้มแล้วพูดกับข้าพเจ้าว่า…
“ ลูกเอ๋ย เจ้าจงจำไว้ที่ตาเห็นนั้นอาจไม่ใช่ ของแท้ คิดจะเอาเปรียบคนอื่น กลับขาดทุนใหญ่หลวงได้นะลูก ” ( ประโยคที่ 1 )
ในคืนที่สอง… คุณพ่อก็ทำบะหม่อีกสองชามดูแล้วเหมือนของคืนก่อนไม่มีผิดชามหนึ่งมีไข่โปะอยู่ฟองหนึ่ง
อีกชามหนึ่งคล้ายมีแต่มะหมี่คุณพ่อให้ข้าพเจ้าเลือก ข้าพเจ้าเสียรู้ไปทีแล้ววันนี้ข้าพเจ้าจึงเลือกเอาชามที่ไม่มีไข่
คุณพ่อมองข้าพเจ้าโดยไม่ได้ปริปากข้าพเจ้าจับตะเกียบรีบโกยบะหมีเข้าปากด้วยคิดจะทานไข่ในก้นชามไวๆ
แต่หารู้ไม่ว่า… ในชามนั้น นอกจากบะหมี่และซุบแล้วไม่มีอะไรเลยและแล้วคุณพ่อกับกล่าวกับข้าพเจ้าว่า…
” ลูกเอ๋ย เจ้าจงจำไว้ให้ดีนะลูก อย่าให้ความสำคัญหรือเชื่อในประสบการณ์มากเกินไป
เพราะการดำรงชีวิตมีการพลิกเพลงหลอกเราได้ แต่ลูกก็ไม่ต้องท้อแท้ไม่ต้องเสียใจ ถือว่า
เป็นการลิ้มลองเป็นประสบการณ์ก็แล้วกันนะลูก ภูมิปัญญาเหล่านี้หาอ่านจากตำราไม่ได้นะ ” ( ประโยคที่ 2 )
ในคืนที่สาม… คุณพ่อก็ทำมะหมี่สองชามอีกดูเป็นแบบเดียวกัน ชามหนึ่งมีไข่ฟองหนึ่ง อีกชามไม่มีไข่
คราวนี้ข้าพเจ้าไม่หุนหันเหมือนสองคืนที่ผ่านมาให้คุณพ่อเลือกก่อน ข้าพเจ้าพูดกับคุณพ่อด้วยความเคารพว่า…
” คุณพ่อครับ ท่านเป็นผู้ใหญ่ท่านเหน็ดเหนื่อยกับการดูแลครอบครัวเรามามากแล้ว คุณพ่อเลือกก่อนเถอะครับ “
คุณพ่อเลือกเอาชามที่มีไข่หนึ่งฟองส่วนข้าพเจ้าก็ทานชามที่ไม่เห็นมีไข่แต่ผิดคาด… ในก้นชามมีไข่อยู่สองฟอง
คุณพ่อเงยหน้าขึ้นพูดกับข้าพเจ้าด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน และ เนิบๆ ว่า..
“ ลูกต้องจำไว้ให้ดีนะ เมื่อลูกคิดและทำเพื่อคนอื่นแล้ว ความโชคดีก็บังเกิดกับเราได้นะ” ( ประโยคที่ 3 )
คำพูดของคุณพ่อทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกละอายใจในตัวเองเป็นอย่างมากนับแต่นั้นมา ข้าพเจ้าก็จดจำสามประโยค
ที่คุณพ่อไว้มิรู้ลืม ยึดเป็นหลักในการดำรงชีวิตไม่ว่าเป็นการวางตัวหรือปฏิบัติหน้าที่ก็มักจะคำนึงถึงประโยชน์ของคนอื่นก่อน
ผลก็เป็นอย่างที่คุณพ่อได้สอนสั่งไว้จริงๆทำให้ความโชคดีมาเยือนอย่างคาดไม่ถึง
หน้าที่การงานของตัวเองเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆงานบางอย่างก็ไปแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว
