ความรักเป็นเรื่องราวของคนสองคน ที่ใช้ชีวิตร่วมกัน มีสุขบ้างทุกข์บ้างปะปนกันไปนอกจากความรักที่มีให้กันแล้ว
ความเข้าใจและความใส่ใจ ก็ต้องมีตามกันมาด้วยที่สำคัญ ต้องมีความเห็นอกเห็นใจกัน ดังบทความต่อไปนี้
ที่จะให้แง่คิดในหลายๆ ด้านหลังปิดไฟเตรียมเข้านอน ภรรยาสาวคุยกับสามี
“พี่เฉียง โรงงานในหมู่บ้านกำลังรับสมัครคนงาน พรุ่งนี้พี่ไปลองดูมั้ย”
อาเฉียงเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเพียงคนเดียวในหมู่บ้าน หลังเรียนจบก็หางานที่เหมาะกับตัวเองไม่ได้สักที
เขาอยู่บ้านเฉยๆ มา 2 ปีแล้ว รายจ่ายทั้งหมดก็ตกเป็นหน้าที่ของภรรยา ที่ต้องไปตั้งแผงลอยขายของ
“ฉันเรียนจบตั้งมหาวิทยาลัยจะให้ไปเป็นคนงานในโรงงาน ผู้หญิงอย่างเธอไม่เข้าใจหรอก ระดับฉันต้องทำบริษัทใหญ่”
อาเฉียงไม่พอใจ หันหลังให้ภรรยาแล้วเข้านอน “พี่เฉียง ฉันไปขายของกลับมามืดค่ำ พี่อยู่บ้านทำอาหารเย็นได้มั้ย”
เหมยลี่ปรึกษากับสามีที่นั่งอยู่หน้าคอมขณะเธอกำลังเตรียมอาหารเย็น หลังจากไปขายของเหนื่อยมาทั้งวัน
“ฉันเป็นผู้ชายที่ต้องทำเรื่องยิ่งใหญ่ ทำอาหารซื้อของ เป็นเรื่องของผู้หญิงอย่างเธอ อย่ามาโยนให้ฉัน”
อาเฉียงไม่แม้แต่หันหน้ามามอง ยังคงเล่นเกมต่อไป ความหมายก็คือ ไม่ต้องการช่วยเหมยลี่ แต่เหมยลี่ก็ไม่ยอมแพ้
“งั้นตอนกลางวันพี่มาช่วยฉันขายของมั้ย ช่วงนี้ลูกค้าเยอะ ฉันทำคนเดียวไม่ทัน เราสองผัวเมียช่วยกันขาย ร้านจะต้องไปด้วยดีแน่ๆ”
ที่จริงแล้วเธออยากให้อาเฉียงมาช่วย ยิ่งตอนนี้เขายังหางานไม่ได้สักที อย่างนั้นสองผัวเมียมาช่วยกันทำร้านเล็กๆ
ให้ใหญ่ขึ้นก็น่าจะดีแต่คำพูดของเธอก็ไม่สามารถทำให้เขาหันมาสนใจได้ เขาฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
“โอ๊ย! ร้านเธอมันแค่แผงลอยเล็กๆ ฉันเป็นถึงนักศึกษามหาลัย ไม่ไปขายอะไรเล็กน้อยอย่างนั้นหรอก”
เหมยลี่มองด้านหลังของอาเฉียงที่เอาแต่เล่นเกมส์ เธออ้าปากจะพูด แต่ก็ต้องหุบปากลงวันเวลาผ่านไป
อาเฉียงเอาแต่อยู่กับบ้าน รอโอกาสทองของเขา และเหมยลี่เองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเขาอีกเลย
เธอออกไปขายของที่ร้านของเธอตอนกลางวัน กลางคืนกลับมาจัดการบ้านที่อาเฉียงทำรกไว้เธอเหนื่อยจนหัวถึงหมอน
ก็หลับทันที ส่วนสามีถ้าไม่เล่นเกมก็ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนฝูงอยู่มาวันหนึ่ง เขาไปได้ยินว่า ลูกชิ้นปลาของเหมยลี่
ไปเตะตานักธุรกิจใหญ่เหมยลี่กำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนในบริษัท เขาก็รีบกลับบ้านไปคุยกับเธอทันที
“เหมยลี่ มีคนบอกฉันว่านักธุรกิจใหญ่สนใจลูกชิ้นปลาของเธอ และเธอกำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่”
“อืม ทำไมเหรอ” เธอกำลังหันหลัง และเตรียมอาหารเย็นให้เขา
“นั่นมันบริษัทใหญ่ ช่วยแนะนำฉันเข้าไปหน่อยสิ นี่เป็นโอกาสดีของฉันแล้ว”
อาเฉียงยิ่งพูดยิ่งดีใจ เขารู้สึกได้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
“พี่คุ้นเคยกับขั้นตอนการผลิตมั้ย”
“ไม่คุ้นอ่ะ”
“พี่มีคอนเนคชั่นหรือเปล่า”
“ก็…ไม่มีนะ”
“พี่มีประสบการณ์ด้านการบริหารบ้างมั้ย”
“ไม่มีเลย”
เหมยลี่หันมาคุยกับเขา “แล้วบริษัทจะเอาพี่ไปทำอะไร”
“ฉันจบมหาวิทยาลัย ฉันเคยเรียนในมหาวิทยาลัย”
ไม่นานหลังจากนั้น อาเฉียงก็ได้รับหนังสือหย่า ข้างในมีกระดาษโน๊ตเขียนคำพูดของเหมยลี่
พี่ทำอาหารเป็นมั้ย? ไม่เป็น
พี่เคยทำงานบ้านมั้ย? ไม่เคย
พี่เคยเข้าใจว่า ภรรยาอย่างฉันลำบากแค่ไหนมั้ย? ไม่เคย
พี่เคยรับผิดชอบอะไรในครอบครัวมั้ย? ไม่เคย
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นภรรยาของพี่ เวลาฉันทำงานเหนื่อยๆ ก็อยากให้พี่มาช่วยแบ่งเบาแต่พี่กลับเอาแต่เล่นเกม
และออกไปกินเหล้ากับเพื่อนๆฉันทำงานบ้านแสนเหนื่อย แต่พี่กลับบอกว่า มันเป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว
พี่เฉียง งานการดีๆ รอมาตั้งนานแต่กลับไม่มี ใจฉันก็เหมือนกันในเมื่อทำงานหาเลี้ยงครอบครัว เป็นหน้าที่ของฉัน
ทำงานบ้าน ก็เป็นหน้าที่ของฉันถ้าอย่างนั้นครอบครัวนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีพี่หรอก
พี่ไม่เหมาะกับตำแหน่ง “สามี” อีกต่อไป
ในชีวิตของคนเรา เรื่องเล็กๆ ในวันนี้ จะสะสมเป็นเรื่องใหญ่ในอนาคต เพราะฉะนั้นไม่ว่าเรื่องใด
“ปฏิเสธ” ให้น้อย “ปฏิบัติ” ให้มาก
“บ่น” ให้น้อย “พยายาม” ให้มาก
“สบาย” ให้น้อย “ลำบาก” ให้มาก
แท็กซี่ที่ไม่ขยัน จะถูก U b e r แย่งงาน
พนักงานที่ไม่ขยัน จะถูกพนักงานใหม่แย่งตำแหน่ง
เถ้าแก่ที่ไม่ขยัน จะถูกกลืนกินโดยคู่แข่ง
คนที่ไม่ขยัน จะถูกแทนที่โดยคนที่ยอดเยี่ยมกว่า
ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย อยากให้คุณเข้าใจ คุณไม่ทำ จะมีคนทำแทนคุณ
คุณไม่พยายาม แต่คนอื่นกำลังพยายามอยู่ คุณไม่แข่งขัน จะมีคนคัดคุณออก
ทะนุถนอมคนที่อยู่ตรงหน้า ลองทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
คุณแค่รับผิดชอบในการพยายาม แล้วโชคชะตาจะจัดการส่วนที่เหลือเอง
