(อยากให้ลูกๆ ได้อ่าน)พ่อแม่เป็นคำแรกที่พูดได้ แต่เป็นคนสุดท้ายที่นึกถึง

ลูก เปรียบเสมือนไข่ในหิน ของพ่อแม่ คอยอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูด้วยความรัก ความห่วงใย

ความสุขที่แท้จริงของพ่อแม่ คือเห็นลูกของเรามีความสุข ไม่เป็นทุกข์เวลาไม่มีเงิน…….คนแรกที่คิดถึงคือพ่อและแม่

แต่พอมีเงิน……..คนแรกที่คิดถึงคือแฟนและเพื่อนอยากได้รถ….เวลาเรามีความสุข มักจะมองหาแฟนและเพื่อน

เวลาเรามีความทุกข์ คนที่กังวล ห ด หู่ และเศร้าสลดใจ คือพ่อและแม่เวลาประสบความสำเร็จ

เรามักมองหาแฟนและเพื่อนเพื่อ นัดฉลองและสังสรร..แต่คนที่ดีใจที่สุดคือพ่อและแม่

กลับกลายเป็นคนที่เรามองข้ามไป ลูกไปรื่นเริงตามโรงหนัง เธค ผับโต๊ะสนุ๊ก ฯลฯ..

พ่อและแม่กำลังทำงานหรือนอนหลับเก็บแรงไว้ทำงานหาเงินในวันรุ่งขึ้นเพื่อแลกสุขของลูก

อยากให้ลูกเรียนสูงๆเวลาแต่งงาน คนที่เป็นธุระหาสินสอดทองมั่นคือพ่อและแม่

ส่วนคนที่มีความสุข คือลูก

พ่อและแม่ตำหนิ ตักเตือน บางครั้งเต็มไปด้วยอารมณ์ พื่อให้ลูกได้ดีแต่ลูกคิดว่าสิ่งที่พ่อและแม่พูด

เป็นแค่เรื่องไร้สาระพ่อและแม่คือผู้ ฝ่ า ฟั น ปัญหาเป็นร้อยพันประการเพื่อลูกแต่พอลูกมีปัญหา

มักคิดได้แค่ ท้อถอยหดหู่หรืออยาก ต า ย !

พ่อและแม่คือผู้ที่ปกป้องและยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด?

ถ้าเลือกคนตัวอย่างออกมาซัก ๑๐ คนและถามทั้ง ๑๐ คนนั้นว่า “รักพ่อรักแม่ไหม”

คงไม่มีใคร ที่ตอบว่า “ไม่รัก” แต่จะมีซักกี่คนที่แสดงออกว่ารักท่าน

ความรัก…ไม่จำเป็นต้องแสดงออก

ความรัก…ไม่จำเป็นต้องถ่ายทอด

แต่ถ้าเราคิดอีกแง่หนึ่งในทางกลับกัน “คุณอยากให้พ่อ หรือแม่ชมสักครั้ง”

พ่อและแม่ของคุณก็เช่นกัน “อยากให้ลูกกอดสักหน่อยก็ยังดี”

ตอนนี้คงยังไม่สายเกินไป ที่เรา…จะมาเริ่มทำสิ่งดีๆ ให้กับคุณพ่อและคุณแม่

รักท่านให้มากๆ เอาใจใส่ท่าน ตั้งใจเรียน แล้วก็เป็นเด็กดี

เชื่อว่าทุกคนต้องทำได้เพราะ มันเป็นเรื่องง่ายๆ เพียงนิดเดียวที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรง