“อย่าบอกรักแม่ ในวันที่สาย” อยากให้ลูกอ่าน

คนที่ยังมีโอกาสก็ดูแลแม่ ให้ดีที่สุดนะคะ อย่ารู้ตัวเมื่อสายอย่ารอ เ ค า ะ โ ล ง เรียกแม่กินข้าวไม่มีประโยชน์

ทำเผื่อคนไม่มีแม่ ให้กอดอีกแล้วด้วยนะคะเมื่อตอนที่คุณเกิด มีผู้หญิงคนหนึ่ง โอบกอดคุณด้วยความรักเธอถูกคุณเรียกว่า “แม่”

เธอผู้นี้เฝ้าทะนุทะนอมคุณดั่งกับไข่ในหิน เฝ้าฟูมฟักหวัง แค่เพียงลูกมีความสุขกินอิ่ม นอนหลับสบาย..จนเมื่อฝาเท้าน้อยๆ เริ่มแข็งแกร่งขึ้น

พร้อมที่จะก้าว..แม่ก็ยังประคับประคองอยู่ไม่ห่างหวังให้เจ้าเรียน มีการศึกษา ด้วยการยอมลำบากตรากตรำ แม้ข้าวในหม้อจะไม่พอกิน

แต่ก็ยอมอด เพื่อให้ลูกมีกินมีใช้ มีเงินไปศึกษา..หลายครั้งด้วยความเป็นห่วงแม่จะห้ามไม่ให้ไปโน้นนี่นั้น แต่เสียงตะหวาดที่ตรอกกลับมาว่า “อย่ามายุ่ง”..

น้ำตาน้อยๆ ของแม่เริ่มไหลริน? วันแล้ววันเล่า..แม่ดิ้นรนทำงาน กั ด ฟั น สู้ส่งเจ้าเรียนจนจบมีการศึกษา..หลังที่เคยเหยีดตรงเริ่มงุ่มงอลงจนหัวใจน้อยๆ ของเจ้า

เริ่มมี “รัก” โทรถามไถ่ทุกวันเช้าเย็น..เหนื่อยไหมกินข้าวหรือยังแต่มีสักครั้งไหมที่ยกสายถามแม่.. แม่เหนื่อยไหมกินข้าวหรือยัง”

แม้คุณจะกลับบ้านดึกดื่นขนาดไหนแต่คุณที่ยอมอดตาหลับขับตานอนเพื่อรอให้คุณกลับมา ก็คือแม่ อีกเช่นเคยท่านหวังเพียงแค่..ได้ส่งคุณเข้านอน

เหมือนยังเยาว์เช่นนั้น..และอยู่เพื่อรอด้วยความเป็นห่วงหวังให้คุณรอดปลอดภัยมีชีวิตมากลับมานอนในบ้านหลังเก่า เดิมๆหลังนี้แต่เมื่อคุณสะยายปีกขึ้นเองได้

สิ่งที่คุณพบสิ่งที่คุณเห็นช่างสดใสงดงาม มีอาหารดีๆ กิน มีเสื้อผ้าดีๆ ใส่มีเพื่อนมากมายในขณะที่แม่อาจเหลือคุณเพียงแค่คนเดียว และในวันที่คุณมีน้ำตา

เสียใจ ตกอับ ตกงาน แต่แม่ก็ยังเป็นแม่พร้อมยินดีแบกคุณไว้เสมอไม่ว่าคุณจะโตแค่ไหนก็ตาม เธอไม่เคยปฎิเสธที่จะอุ่มชูดูแลคุณเลย

มีแต่ “กลับมาบ้านเราเถอะลูก” เมื่อวันเวลาเปลี่ยนผ่าน หูของแม่อาจไม่ได้ยินอย่ารำคาญแม่เลยเพราะเมื่อยามคุณเด็ก

แม่ไม่เคยรำคาญที่จะตอบคำถามของคุณซ้ำๆ เลยนะอย่า รั ง เ ก ลี ย ด อะไรท่านเลยหากวันนี้ท่านหลงๆ ลืมๆ ถ่ายไม่เป็นที่

เพราะกว่าที่คุณจะมีวันนี้ท่านทั้งเช็ดทั้งทำความสะอาดก้นคุณมาตั้งกี่หนมันไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อหรือภาระเลยหากวันนี้คุณต้องพยุงท่านเดินบ้าง

เพราะกว่าที่คุณจะตั้งไข่ก้าวเดินได้ท่านเต็มใจที่จะสอนให้คุณก้าว แม้คุณจะล้มสักกี่ครั้งท่านก็พร้อมพยุง

แม้แต่..ตอนนี้ก็ตาม หากคุณทุกข์หรือลำบากอ้อมแขนของแม่อย่าเปิดอ้ารอรับเสมอ

คุณเคยหันไปดูผู้หญิงคนนี้บ้างไหม..วันนี้คุณทำอะไร ให้เธอบ้าง..เธอเหนื่อยไหม..เธอหิวไหม..คุณโชคดีแค่ไหนที่วันนี้ยังมีแม่อยู่..

ซึ่งต่างจากหลายคน วันแม่เขาไม่มีสิทธิ์ได้เห็นหน้าแม่ได้กราบตักอุ่นๆของแม่เลยด้วยซ้ำ..อย่ารอให้ถึงวันนั้นหากวันนี้คุณออกมาทำงานไกลบ้าน

ที่เคยนอน..วันแม่ปีนี้ กลับไปหาท่านให้ดีใจอีกสักครั้ง..อย่าคิดว่ายังมีท่านอยู่ไปเมื่อไรก็ได้ ส่งเงินให้ใช้ หาให้กินเมื่อไรก็ได้..

เพราะหากวันนั้นไม่มาถึงแม่ของคุณรอไม่ไหว..การไปเคาะฝาโรงปลุกท่านมากินอาหารที่ชอบหรือทำบุญ มันไม่มีประโยชน์อันใดเลยทำไมไม่ตอบแทนคุณ

ตอนที่ท่านมีสติรับรู้อยู่ในตอนนี้..กลับบ้านหาแม่เถอะนะ ไม่ต้องกอดท่าน แล้วบอกรักในวันที่ท่านไม่หายใจ..

เพราะท่านไม่สามารถลุกขึ้นมาบอกคุณว่าพ่อกับแม่ก็รักลูกเช่นกันได้อีกไม่ต้องหาอาหารดีที่สุด

แล้ววางไว้หน้ารูปท่าน แล้วจุดธูปบอก เพราะท่านกินไม่ได้..ไม่ต้องเดินไป เ ค า ะ โ ล ง

แล้วบอกว่าลูกขอโทษ เพราะท่านไม่สามารถลุกขึ้นมากอดแล้วบอกว่า ไม่เป็นไรลูก

แม่ไม่เคยโกรธลูกเลยไม่จำเป็นต้องอ่านบทความซึ้งๆที่ดีที่สุดที่อยากบอกท่าน

ในวันที่กำลังจะเอาเปลวไฟเผาร่างท่าน

เพราะท่านไม่ได้ยินแล้ว..

ไม่จำเป็นต้องเก็บเถ้ากระดูกท่านไว้ในบ้าน เพียงเพื่อให้ท่านอยู่กับเรา

เพราะยังไงก็ไม่อบอุ่นเท่า ในวันที่ท่านยังมีชีวิตอยู่..

ทำไมไม่เลือกทำสิ่งดีๆ ในวันที่ท่านมีชีวิตอยู่เพื่อรับรู้ ด้วยความปรารถนาดี