
เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตน
ทำให้เราไม่ต้องกู้หนี้ยืมสินคนจนแค่ขยันหาก็รวยได้ บางคนรวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่า
พื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหนอย่ าลืมนะว่ารวยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอดไป
วันนี้ขอแ ชร์โพสต์เตือนสติ รวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถูกใคร
บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตือนใจเราว่า รวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบาก
ตอนแก่น่าอนาถใจที่สุดมีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆ กันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศ
ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากินเหล้าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงินดีจริงๆ ลูกๆ
ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ
เรามีเงินสดหลายร้อยล้านมีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนมายืมเงินผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดี
แต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงินพร้อมน้ำตา
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไงปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอย่ าง
ไปจากชีวิตผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน
บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเงินสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ
ทำธุรกิจก็หมดตัวขาดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป
ไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่
เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงิน
ให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า..พ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล
ผ่ า ตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือนหมาลุงบอกว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม
เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ ร่างกายและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน
ห้าหมื่นคือด อ กเบี้ย เราไม่มีหนี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ
จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม จริงๆ ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคง จากไป
แล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผมผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ
ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมันผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถว
ลงทุนมีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่าก ร ร ม นั้นตามสนอง หลานไม่ได้
ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี
ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิน ตอนผมมีเยอะๆผมเบื่อคนบอกบุญ ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์
ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิงตอนนี้ผมหมดตัวมีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ
เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไปผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม
เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผมผมจะจากไปตาไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก
เก็บเรื่องราวมาให้อ่ า นคนอ่ า นจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ า นก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยันไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน
ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลายๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ