ตอนเด็กๆ เรียนประถม ถึงมัธยม ผมเข้าใจมาตลอดว่าคนที่เรียนดี ได้คะแนนสูง
ได้อันดับการเรียนที่ดีๆสอบติดมหาวิทย าลัยดีๆ จบด๊อดเตอร์ มีใบปริญญาหลายๆ ใบ “คือคนเก่ง”
โตขึ้นมาหน่อย..ผมเข้าใจว่า คนที่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลลัพธ์
ขั้นเทพรายได้สูงๆเป็นคนที่รู้จักของคนทั่วไป หรือในสังคม.“นั้นคือคนเก่ง”
มาวันนี้..ผมพึ่งเข้าใจว่า ผมคิดผิดมาตลอดคนเก่งที่แท้จริง คือคนที่ทำงาน ที่ตัวเองรัก
ตัวเองชอบ ได้อย่างยอดเยี่ยมหรืออาชีพอะไรก็ได้..ทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ และถึงเวลา
กินก็ได้กิน..ถึงเวลานอนก็ได้นอนมีเวลาว่าง ก็บอกไปเที่ยวดู โลกภายนอก เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
มีเวลาให้กับครอบครัว มีเวลาให้กับคนที่เรารักและคนที่รักเราและที่สำคัญมีเวลาให้กับตัวเราเอง…
9 ข้อคิดเตือนใจไม่ได้เตือนใคร เก็บไว้เตือนตัวเอง
1. อย่าอิจฉาใครเพราะบินสูง แค่ไหน พอถึงเวลาเราก็ร่วงกันทุกคน
2. หัดมีความสุขกับ ตัวเองได้แล้ว เพราะ..ไม่มีใครที่จะอยู่กับเรา ไปตลอด
3. ฝึกอภัยและปล่อยวาง กับความ เจ็ บ ป ว ด ไปทีละนิด เพื่อเพิ่มเวลาความสุขของเราให้มากขึ้น
4. ฝึกเข้าใจกับคำติ-ชม คำติ ก็ให้เฉยๆ คำชมก็ให้ปล่อยวาง “ติเพื่อก่อก็เก็บมาพัฒนา”“ติเพื่อ ทำ ล า ย ก็อย่าเอามาใส่ใจ”
5. ฝึกการเป็นผู้ให้ แบบไม่คาดหวัง จะได้กลับเพราะมันคือ การสร้างคุณค่าของการได้เกิดมา
6. อย่า ทำ ล า ย ความหวังใคร เพราะมันอาจเป็นความหวังสุดท้าย ที่เขาเหลืออยู่
7. ฝึกการพอใจ ไขว่คว้าแต่พอตัว อะไรเกินกำลังก็ปล่อยไป มีแค่ไหนก็พอใจแค่นั้น
8. อย่ากลัวใครไม่รัก แต่จงเริ่มจาก การรักตัวเองก่อน เพราะเสน่ห์ของการรู้จัก รักตัวเองจะกระจายสู่คนรอบข้าง
9. ทุกวันคือการเปลี่ยนแปลงเสมอ อย่ายึดติด กับอะไรเดิมๆ แม้ผม ขน ฟั น เรายังร่วงตามกาลเวลาจงเข้าใจ และหัดมีความสุขกับปัจจุบันได้แล้ว..
