สมัยก่อน…มีแม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมากไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้วันหนึ่ง
แม่ทัพออกรบผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่งเห็นบ้านหลังหนึ่ง มีป้ ายติดว่า…“เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ”
แม่ทัพไม่เชื่อ จึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและเล่นด้วยปรากฎว่า… เจ้าของบ้านแพ้ทั้ง 3 กระดาน(แม่ทัพหัวเราะอย่ างพอใจ)
แล้วบอกว่า“แกเอาป้ายลงได้แล้ว” แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความดีใจไม่นานนัก.. แม่ทัพรบชนะ กลับมาผ่านมาที่เดิม
ก็ยังเห็นป้ า ย แขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิม แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน เจ้าของบ้านจึงขอท้าดวลกับแม่ทัพอีก
ปรากฎว่าครั้งนี้!! แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน แม่ทัพประหลาดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไร?
เจ้าของบ้านตอบว่า… “ครั้งก่อนท่านมีภารกิจออกรบ ข้าน้อยจะไปลบเหลี่ยมทำให้ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้
แต่ครั้งนี้ท่านชนะกลับมา ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้วครับ”คนที่เก่งจริงในโลกนี้ คือ “คนชนะได้” แต่ไม่จำเป็น
ต้องชนะ มีใจกว้างขวางพอที่จะให้การใช้ชีวิตก็เหมือกัน…รู้… “ไม่จำเป็นต้องพูด” ไม่พูด… “ช่ว่าจะไม่รู้”
หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้… แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่องไม่อยากให้รู้ หรือไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิตร
แต่..ได้ศั ต รู คนทุกคนบอกว่ารับความจริงได้ ต้องการให้คุณพูดความจริงแต่…พอคุณพูดแล้วใช่ว่าจะรับได้ทุกคน
อาจจะโ ก ร ธคุณอีกต่างหากที่ดันมารู้ความจริงที่บอกให้คุณพูดความจริง เขาแค่ต้องการจะรู้ว่า…
คุณรู้เท่าไหน แต่ไม่ได้หมายความว่า…รับความจริงได้เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก เยอะกว่า
ที่เขาคาดไว้ เขาย่อมโ กร ธคุณ เพราะ “คุณรู้ทัน”
