“เบื่อมาก มีแม่ที่ขอแต่เงิน” อย ากให้คนเป็นลูกได้ อ่ า นผู้ให้กำเนิดลูกๆขึ้นชื่อว่าแม่แล้ว
เรื่องของพระคุณแม่นั้น ก็หาที่เปรียบเทียบไม่ได้ ยิ่งกว่าท้องฟ้ามหาสมุทรนั่นเอง ฉะนั้น
ไม่ว่าเราจะตอบแทนพระคุณท่านอย่ างไร ก็ไม่มีวันทัดเทียมกับพระคุณ ที่ท่านทำให้เราเกิดมาได้ อย่ างเรื่องต่อไปนี้
ที่อย ากจะฝากให้เป็นข้อคิด กับใครหลายๆคน ที่ยังมีความคิดแบบนี้อยู่ จะได้เปลี่ยน
ความคิด เ สี ยทีนะมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เพิ่งเป็นเศรษฐี ด้วยลำแข้งตัวเองเมื่อไม่กี่ปีก่อน
มารดาของเขาสิ้นบุญที่บ้านนอก เขาไปร่วมงาน ศ พ ทั้งๆ ที่เขาไม่ชอบคุณแม่เลย
เพราะคุณแม่ของเขาเอาแต่ ขอเงินจากเขา เดือนไหนที่เขาไม่ได้ส่งเงินกลับบ้าน
แม่ของเขาจะโทรมา เปิดปากก็ ด่ า ขโมงโฉงเฉงเป็นแม่ประเภทที่เอาแต่เงินจริงๆ ยิ่งรวยมากขึ้นเท่าไร
แม่ก็ยิ่งขอเงินมากขึ้น เท่านั้นแต่เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้ เพราะเขายังตะขิตตะขวงใจ
ที่ต้องไปทำงานไกลๆ ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่ ”เอาแต่เงิน” เขาก็ยังอดรู้สึก ติดค้างคุณแม่ไม่ได้
หลังงาน ศ พ ก่อนที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขาได้ ยื่นซองเล็กๆซองหนึ่งให้เขาบอกว่าคุณแม่สั่งนักสั่งหนา
ว่าต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออกอย่ างระมัดระ วัง ในนั้นมีสมุดเงินฝากธนาคารเล่มหนึ่ง และ
จดหมายฉบับหนึ่ง สมุดเงินฝากเป็นชื่อของเขา มีเงินฝากเป็นหลาย สิบล้านบาท
ในจดหมาย เขียนว่า…
“ลูกชายในบรรดาลูกๆ ของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุด คือลูก ตั้งแต่เล็กลูก
ไม่ขยันเรียนหนังสือ สุ รุ่ ย สุ ร่าย แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวง
แม่ก็กังวลเพียงว่าลูกจะ ต ก ระกำเป็น ไ อ้ จ ร จั ด
ดังนั้น แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเงินกลับมา ให้แม่ทุกเดือน เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูกไปหาเงินให้มากขึ้น
ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูก เก็บเงินอีกทางหนึ่ง เงินที่ลูกให้แม่ แม่ไม่ได้ใช้แม้แต่แดงเดียว
พี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด”พ อ อ่ า น จ บ เขา ท รุ ด ลงบนพื้น
ท รุ ด อยู่เช่นนั้นเป็นนานๆถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด อย่ าทำอะไรที่จะรู้สึก เ สี ย ใจภายหลังก็พอ
