คุณรู้จักคนเยอะมากไหม…?
ถ้ารู้จักคนเยอะมากเคยลองถามตัวเองแบบนี้ไหม… ?
เวลาที่คุณตกอับ…!!
คุณคิดว่ายังจะมีคนที่อยากรู้จักคุณจริงๆเหลืออยู่กี่คนคนที่ช่วยเหลือคุณ คนที่ยังเป็นเพื่อนที่อยู่เคียงข้างกันจะมีสักกี่คน
อย่าบอกว่าคุณรู้จักคนมากมาย หากยังไม่เคยตกอับอย่าบอกว่าคุณมีคนรักมากมาย ในตอนที่ชีวิตสุขสบาย
เวลาที่คุณมีปัญหาไม่แน่เสมอไปว่า..เขาเหล่านั้นจะยื่นมือเข้ามาช่วย…!!
เพื่อน… จงเน้นที่คุณภาพอย่าเน้นที่ปริมาณเหมือนคุณขับรถบรรทุกมันฝรั่งไปมาเต็มลำรถ
มิสู้คุณค่าของ ไข่มุกราตรี หรือ เพชรงามในมือเพียงเม็ดเดียวฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก จะแบ่งปันกันอย่างไร
แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่งนี่คือ.. น้ำใจจากมิตรสหายฉันกินหนึ่งคำที่เหลือให้เธอนี่คือ.. ความรักของหนุ่มสาว
ฉันไม่ได้กินสักคำให้เธอทั้งลูกนั่นคือ.. พ่อ และ แม่ฉันเก็บซ่อนไว้แล้วบอกกับใครๆ ว่าหิวจังเลย
มีอะไรให้กินไหม…? นี่คือ คนในสังคม…!!
วันไหนชายหนุ่ม ” จ น ” จึงรู้ว่าหญิงคนไหนรักคุณจริง
วันไหนหญิงสาว ” ไ ม่ ส ว ย ” จึงรู้ว่าชายคนไหนจะอยู่เคียงข้าง
วันไหนที่คุณทำอะไร ” น่ า อั บ อ า ย ” จึงรู้ว่าใครจริงใจกับคุณ
เคียงข้าง ไม่ใช่เพราะคุณมีเงินฉันจึงตามติดถนอมรักษา ไม่ใช่เพราะคุณสวยผมจึงห่วงใยใส่ใจ
สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทองไม่ใช่รูปโฉมความงาม แต่.. เป็นความจริงใจ
คืนผันวันผ่าน อาจไม่ผูกพันไม่ควรรู้จักแต่หน้า แต่.. ควรรู้ใจ
